ඡන්දයට ෙපර අයිතිවාසිකම් 02

 

වර්තමාන ලෝකයේ මිනිස් වර්ගයා භුක්ති විඳින නිදහස මෙන්ම ඒ හා බැඳුුනු මානව අයිතිවාසිකම් බොහෝය. විශේෂයෙන්ම නියෝජිත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදි පාලන ක්‍රමයක් තුළ රාජ්‍යයේ පරමාධිපත්‍ය බලය හිමිව ඇත්තේ එරට ජනතාවටය. ජනතාව විසින් තෝරාගනු ලබන නියෝජිතයින් මඟින් රාජ්‍යය පාලනය සිදුවන අතර පාලකයන් ජනතාවට වගකීිමට බැදී සිටීම තුළ ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීමේ වගකීිමක් පාලකයන්ට පැවරී ඇත. මෙවැනි බලයක් හා නිදහස් ජනතාව වෙත උරුම වී ඇත්තේ දීර්ඝ වු මානව ඉතිහාසය පුරා සිදුවු අරගලයන් හි ප්‍රතිඵල විලසය.  

මානව හමිි කම් යනු මිනිසා විසින් ඇති කරගත යුත ු දෙයක් නොව මෙලොවට බිහිවන සෑම කෙනෙකුටම ජන්මයෙන්ම උරුම වුවක් බවට මතවාදයක් පවතිී. ඒ සැබෑවක් නමුත් ජන්මයෙන් ලත් එම උරුමය අහිමි කරගෙන ඇත්තේ ද මිනිසා විසින්ම බව පෙනේ.  එනම් මිනිසා විසින් ගොඩනඟා ගෙන ඇති සමාජ සංස්ථා තුළන් ද මිනිසා පාලනය කිරීම සඳහා මිනිසා විසින්ම බලය පවරා ඇති පාලකයන්ගේ අත්තනෝමතික පාලනය තුළින් ද මිනිස් අයිතිවාසිකම් අහිමි කිරිම සිදු වීමයි. මානව ඉතිහාසය මුල්ම යුගය වන වනචාරී යුගයේ සිටම ආරක්ෂාවේ අවශ්‍යතාව පදනම් කරගෙන කණ්ඩායම් වශයෙන් ජීවත් වීමට පුරුදු වුූ මිනිසුන් විරුද්ධ බලවේග සමඟ සටන් මෙහෙය වීමේ අවශ්‍යතාවටත් කණ්ඩායම තුළ සිදුවන ගැටුම් වළක්වා ගැනීිමටත් නායකයෙකු පත් කර ගැනීම තුළින් පාලකයන් බිහි විය. 

පාලන බලය ලබා ගැනීිමටත් ආරක්ෂා කිරීිමටත් අරගල ඇති වීමටත් ඒ සඳහා සැහැසි ක්‍රියාමාර්ග යොදා ගැනීිම හේතුවෙන් ආරම්භයේ සිටම පාලිතයන්ගේ අයිතිවාසිකම් පාලකයන් මඟින් පාලනය ආරම්භ විය. එසේම පාලන බලය දරණ පන්තියක් බිහවීි මත් සමාජයේ වැඩි වරපප්‍රසාද භුක්ති විඳීිමට පටන් ගැනිීමත් සෙසු පිරිස් පාලක පන්තියේ සේවය සඳහා පාවිච්චි කිරීමක් තුළින් ඇති වන පන්ති භේදයක් පසු කාලීිනව නිර්මාණය වේ. බලලෝභි පාලකයන් බලය ව්‍යාප්ත කරමින් බොහෝ රටවල් යටත් කර ගැනිීම ඒ සඳහා ඒ ඇති වන යුද්ධ යටත්විජිත ඇතිවීම හා අධිරාජ්‍යවාදි පාලන ක්‍රම බිහිවීමත් සමඟ මිනිස් අයිතිවාසිකම් ක්‍රම ක්‍රමයෙන් අහිමි වෙමින් මිනිසා වහල් මෙහෙයේ යෙඳවීම දක්වාම මිනිස් ජීවිතයේ වටිනාකම පිරිහිී ගිය ආකාරයත් ඉතිහාසය විසින් පෙන්නම් කරනු ලබයි.  

මිනිස් අයිතිවාසිකම්වල මෙම පරතරය නැති කිරිම සදහා ඉතිහාසයේ නොයෙක්වර චින්තකයන් බුද්ධිමතුන් හා ආගමික ශාස්තෘවරුන් බිහිවීමත් ඒ හා සමගාමීව බිහිවන සංස්කෘතික වටිනාකම් හා බැඳීම් පද්ධති බිහිවීමත් එම සංස්කෘතික බැඳීම මත මිනිස් අයිතිවාසිකම් සංකල්පයක් ලෙස එක් වීම සිදු වී ඇත. 

කෙසේ වෙතත් වර්තමානයේ මිනිසා භුක්ති විඳින මානව අයිතිවාසිකම් පද්ධතිය බිහිවීමට මුල් වූයේ ආගමික ඉගැන්වීම මත සමාජයේ පළපැදියම් ව සමාජ සාධාරණත්වය සංකල්පයන් බව පෙනේ. සමාජ සාධාරණත්වය නිර්මාණය කර ගැනිීම තහවුරු කර ගැනීම හා ආරක්ෂා කර ගැනිම මිනිසාට උපතින්ම උරුම වූ සමාජ වගකීමකි. සමාජ සාධාරණත්වය පවත්නා සමාජයන් තුළ සියලුම මිනිසුන්ට නිදහස්ව හා නිවහල්ව ජීවත් වීමට සුදූසු පරිසරයක් තිබේ. තම දේපළ අත්පත් කර ගැනීිමට හා තම දේපළ ආරක්ෂා කර ගැනිමටත්, බියෙන් හා සැකයෙන් තොරව ජීවත් වීමටත්, මිනිස් ගරුත්වය ආරක්ෂා කර ගැනීමටත් හැකි ඉඩකඩක් හා ආරක්ෂාවක් නිරන්තරයෙන් ම මිනිසාට තිබිය යුතුය. මානව ඉතිහාසයේ මුල් යුගයේදී මෙම කරුණු නීිති වශයෙන් නොව සමාජ ධර්ම හා චාරිත්‍ර වශයෙන් පැවතුණ බව පෙනේ. 

“මිනිසාට තම සමාජ ජීවිතය යහපත් අයුරින් පවත්වා ගෙන යාමට අවශ්‍ය කොන්දේසි 

අයිතිවාසිකම් ලෙස මහාචාර්ය ලැස්කි හදුන්වා දීි ඇත. (සොයිසා,1993) 

යම් රාජ්‍යයක ස්වාභාවය කුමක්ද යන්න තීිරණය කිරීම සඳහා යොදා ගත හැකි හොඳම මිනුම් දණ්ඩ එම රාජ්‍ය විසින් පුරවැසියන්ට ප්‍රදානය කර ඇති අයිතිවාසිකම් වල ස්වාභාවය බව ලැස්කි 

තවදුරටත් ප්‍රකාශ කරයි.  

“සමාජ ජීවිතයක් ගත කිරීමේදී ඉටු කළ යුතු සමාජ කාර්යන් සපුරාලීම සදහා පුරවැසියන් තුළින් ඉදිරිපත් වන සාධාරණ  ඉල්ලීම් අයිතිවාසිකම් ලෙස  හැදින්විය හැකිය.”  මෙසේ නිර්වචනය  ප්‍රකාශ කරනුයේ වයිල්ඩ් විසිනි. (සොයිසා,1993) අයිතිවාසිකම් පිළිබඳව හොබ්හවුස් පහත සඳහන් අදහස ඉදිරිපත්  කරන ලදි.  

 “යහපත් සමාජ ජීවිතයක් ගත කිරීිමට අවශ්‍ය වන අනුන් අපෙනුත් අප අනුන්ගෙනුත් අපේක්ෂා කරන සමාජ ඉඩ ප්‍රස්තාවන් අයිතිවාසිකම් ලෙස හැඳින්විය හැකිය. තාර්කික සමාජ සත්වයෙකු වීමටත් සමාජය සමාජය විසින් පුද්ගලයින්ගෙන් අපේක්ෂා කරන්නා වු සමාජ කාර්ය්‍යන් ඉටු කිරීිම සඳහාත් මිනිසුන්ට අයිතිවාසිකම් අවශ්‍ය වේ.” (සුචේතනා,2010). 

’‘මහාචාර්ය විශ්වා වර්ණපාල මහතා අයිතිවාසිකම් යන්න හඳුන්වා ඇත්තේ මිනිසාගේ පෞද්ගලිකත්වය පරිපූර්ණ කර ගැනීමට තිබිය යුතු රටාව ලෙසය.”(හිග්ගොඩ,1992). 

’‘හොබ්හවුස් නැමැති චින්තකයා ප්‍රකාශ කරන්නේ මිනිසාට ස්වාභවයෙන්ම සෑම දෙයක්ම සම්බන්ධයෙන්ම අයිතිවාසිකමක් පවතින බවය.”(හිග්ගොඩ,1992). 

යහපත් සමාජ ජීවිතයක් ගත කිරිම පිණිස තම පෞද්ගලිකත්වය වර්ධනය කරගැනිීමට මිනිසාට අවශ්‍ය සමාජ ඉඩප්‍රස්ථාවන් අයිතිවාසිකම් වශයෙන් සැළකෙන බව ඉහත දැක්වූු නිර්වචන මඟින් පැහැදිළි වේ. 

 නමුත් අයිතිවාසිකම් සම්බන්ධයෙන් දැකිය හැකි විශේෂ ලක්ෂණය වන්නේ අයිතිවාසිකම් වුූ කලි හුදෙක් පුද්ගල මමත්වය වර්ධනය කරගැනීිම සඳහා පමණක් පවතින දෙයක් නොවන බවය. කෙනෙකු අයිතවි ාසිකම් භුක්ති විඳිය යුත්තේ තමන්ගේ මෙන්ම සමස්ථ සමාජයේද අභිවෘද්ධිය ඇතිවන අයුරිනි. එහිදීි මිනිසුන්ට අයිතිවාසිකම් නිසි ලෙස භුක්ති විඳිය හැකිවන්නේ තම පෞද්ගලික යහපත නිරන්තරයෙන් පොදු යහපත සමඟ එකට සම්බන්ධ කොට පවත්වා ගෙන යන්නේ නම් පමණක් වන බවය. අයිතිවාසිකම් භුක්ති විඳිීම පිළිබඳ නියමයේ මුලික හරය මෙය වේ. මෙය බොසැන්ක්වේ විසින් පහත අකාරයට විස්තර කර ඇත.  

“අපට අයිතිවාසිකම් තිබෙනවාය යනුවෙන් අදහස් වන්නේ සමාජ අභිවෘද්ධිය අයත් කර ගැනිීම සඳහා සමාජ ගමන් කරමින් අපගේ පෞද්ගලික අභිවෘද්ධිය ලඟාකර ගැනිීම සදහා කටයුතු කිරිීමය. පොදු සමාජ යහපතෙන් අපේ පෞද්ගලික යහපත වෙන්කර ගැනිීමට නොහැකි වීම එයට හේතු වේ.”  

 මෙයින් අදහස් වන්නේ මිනිසුන්ට අයිතිවාසිකම් භුක්ති විඳිය හැක්කේ සමාජය තුල ජීිවත් වීමෙන් පමණක් බවය. වෙනත් අයුරකින් පවසන්නේ නම් අයිතිවාසිකම් සමාජයෙන් පරිබාහිරව තනිව භුක්ති විඳිය හැකි දෙයක් නොවේ.